Subscribe News Feed Subscribe Comments

''Αργά βαδίζει ο Χριστός''














Παρόλο που αυτό το βιβλίο κυκλοφόρησε μεταφρασμένο στα ελληνικά πριν απο 2 χρόνια,θεωρώ σημαντικό να μιλήσω γι'αυτό,μιάς και πιστεύω πως είναι ένα απο τα καλύτερα χριστιανικά βιβλία που γράφτηκαν ποτέ...
Ο συγγραφέας,άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς,υπήρξε Επίσκοπος της Ορθόδοξης Σέρβικης Εκκλησίας.Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Λέλιτς της δυτικής Σερβίας το 1881.Κατά το 28ο έτος της ηλικίας του αναγορεύθηκε διδάκτωρ Θεολογίας του πανεπιστημίου της Βέρνης.
Το 1909 αναγορεύθηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας του πανεπιστημίου της Γενεύης.
Το 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσας και ένα χρόνο μετά μετετέθη στην επισκοπή της Αχρίδας όπου διακόνησε μέχρι το 1934 που επέστρεψε στην Ζίτσα.

Ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος σημάδεψε την ζωή του,αφού υπέστη απο τους Γερμανούς υποχρεωτικούς εγκλεισμούς σε μοναστήρια και στη συνέχεια τον έστειλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου όπου κι εκεί υπέστη κακουχίες και βασανιστήρια.

Μετά τον πόλεμο κατέφυγε στις Η.Π.Α (η Γιουγκοσλαβία είχε ήδη κομμουνιστικό καθεστώς),όπου δίδαξε σε διάφορες Ορθόδοξες Χριστιανικές Πανεπιστημιακές Σχολές και Σεμινάρια.
Κοιμήθηκε τον Μάρτιο του 1956.Τον Μάιο του 2003,ανακηρύχθηκε άγιος απο την Ιερά Σύνοδο της Ορθόδοξης εκκλησίας της Σερβίας.

Το ''Αργά βαδίζει ο Χριστός'',θα μπορούσε να είναι ένα εκπληκτικό φιλοσοφικό δοκίμιο.Θεολογική φιλοσοφία απλή και απέρριτη,που δεν συγχίζει τον νού,αλλά ανοίγει τα μάτια της ψυχής,προβληματίζει και βάζει σε σκέψεις τον αναγνώστη.
Ο λόγος του αγίου ξεδιπλώνεται στις σελίδες του βιβλίου,καθαρά και ταπεινά έχοντας συγχρόνως μια πανέμορφη λογοτεχνική υπόσταση.

Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα:

''...Οι περισσότεροι άνθρωποι δέν κρίνουν σωστά το μέγεθός τους και ζούν σε οπτική αυταπάτη.Η πλειονότητα βλέπει τον εαυτό της σε πολύ μεγαλύτερη αναλογία από ό,τι είναι.Ζώντας σε μιά αυταπάτη τέτοιοι άνθρωποι κάνουν τα πάντα για να εξαπατήσουν και άλλους.Επειδή δέν το καταφέρνουν-και δέν είναι στο χέρι τους να το καταφέρουν-αισθάνονται σαν δυστυχισμένοι ιππότες,που ζούν εκτός της εποχής τους και της κοινωνίας τους.Σαν για τον Θεό,στο ιστορικό δράμα Του,να μήν ήταν το ίδιο απαραίτητοι και οι μικροί άνθρωποι!Σαν ο κόσμος να υπάρχει χωρίς κτηνοτρόφους και οδοκαθαριστές!

Ο Θεός μοίρασε στους ανθρώπους τα ταλέντα ανόμοια,ώστε εξαιτίας αυτής της ανομοιότητας να βρίσκεται σε κίνηση η ανθρώπινη ζωή.Κανείς δεν ενοχοποιείται επειδή ήρθε στον κόσμο με περισσότερα ταλέντα.Αλλά θα ενοχοποιηθεί και αυστηρά θα τιμωρηθεί εκείνος που δεν βλέπει το ταλέντο του στην ορθή διάσταση και εκείνος που δεν προσπαθεί με αυτό που του δόθηκε να δικαιολογήσει την επιβίωσή του και να εκπληρώσει την αποστολή του....''

''...Δυστυχώς είναι πολλοί ανάμεσά μας που σε ολόκληρη την ζωή τους δεν μαθαίνουν την αποστολή τους.Πολλοί μικρόμυαλοι αισθάνονται κλήση για όλες τις αποστολές.Πολλοί υπερήφανοι,μήν κάνοντας καμιά εργασία,κατακρίνουν όλες τις εργασίες.Πολλούς ανέχεται ο Θεός,από ευσπλαγχνία,ετοιμάζοντας και στέλνοντας άλλους για την ίδια αποστολή,που προορίζοταν για εκείνους και στα χέρια τους καταστράφηκε...''

''...Ο Θάνατος πρέπει να αποσυνθέσει να αποδομήσει,να κοιμίσει,ώστε Εκείνος να συνθέσει,να οικοδομήσει,να εγείρει.
Εμείς απο το χώμα γίναμε και πάλι στο χώμα θα πάμε.Ας μη μας φοβίζει αυτό καθόλου.Το χώμα είναι καθαρό και αθώο,ο τάφος πάνω του δεν είναι πιο κρύος απο την κούνια.Το χώμα είναι πιο σύνθετο σώμα απο το δικό μας και πιό σύνθετο πνεύμα απο το δικό μας.Το χώμα είναι ο άγγελος που μας τρέφει,ο καλός μας,φτερωτός αρχιστράτηγος,που στο πέταγμα του γύρω απο τον ήλιο νίβεται ασταμάτητα στο ηλιακό φώς.Στα φτερά του φέρνει εμάς,τα παιδιά του,γύρω από το μεγάλο φωτιστικό της οικουμένης.Πετά μαζί μας,γεμάτος πνεύμα και αγάπη και χαρά ζωής.Η γή είναι όλη ζωντανή,εντελώς ζωντανή.Το Πνεύμα του Θεού είναι ασταμάτητα επάνω της και μέσα της.Το Πνεύμα του Θεού ασταμάτητα την ζωογονεί.Τα σκορπισμένα κόκαλα στη γή φοβίζουν τα μάτια,όμως όχι το πνεύμα.Το σαπισμένο κρέας κάτω απο τη γή φοβίζει τον άνθρωπο,όμως όχι και τον Θεό.Αφού απο ένα βλέμμα του Θεού όλα τα σκορπισμένα ενώνονται και όλα τα σαπισμένα ζωντανεύουν...''
Τα λόγια του Αγίου κόβουν σαν ξυράφια τις αμαρτωλές και υπερήφανες συνειδήσεις μας.Θίγει θέματα επίκαιρα και διαχρονικά.Σαν να τα έγραψε σήμερα...

'' Ο Χριστός βαδίζει αργά μέσα στην ιστορία. Αργά σαν βαθύ ποτάμι, που κάποιο παιδί θα το νόμιζε ακίνητο, αλλά που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να του φτιάξει φράγμα. Αργά σαν σιτάρι, που σπέρνεις το φθινόπωρο και το χειμώνα νομίζεις ότι είναι νεκρό. Ακόμα δεν ήρθε η άνοιξη για το σπόρο του Χριστού. Ο δρόμος Του είναι δύσκολος. Γι' αυτό βαδίζει αργά. Πορεύεται μέσα από λακκούβες αίματος, μέσα από το σκοτάδι των αμαρτιών, και μέσα από τα αγκάθια των ληστών. Είναι στενός ο δρόμος Του και πολλοί πεσμένοι αμαρτωλοί βρίσκονται στον γκρεμό και στις δυο πλευρές του δρόμου Του. Εκείνος πρέπει να σκύβει και στις δυο πλευρές, να τους σηκώνει και να τους τραβά πίσω Του και να περπατά προς τα μπρος. Γι' αυτό βαδίζει αργά. Βαδίζει αργά, γιατί το πλήρωμά Του είναι μακριά. Το πλήρωμά Του εκτείνεται στα πέρατα της ιστορίας και η θέση Του είναι στα έσχατα...''
Κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις "Εν Πλω''.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΨΥΧΩΝ | TNB