Subscribe News Feed Subscribe Comments

"Ο Γέροντας Παίσιος και τα τεχνάσματα του διαβόλου"






...Ένας απ'τους επισκέπτες άνοιξε την κουβέντα:
-Γέροντα,δεν μας λές κάτι για το διάβολο,ο οποίος τόσο μας ταλαιπωρεί και μας απομακρύνει απ'το Θεό?
-Για το διάβολο να μιλήσουμε ή για τους αγγέλους?Εγώ βέβαια,δεν ξέρω για τους αγγέλους.Για το διάβολο όμως μπορώ να σας πώ δυό ιστορίες.
Ο Γέροντας περίμενε λίγο να πιούν το νερό και οι άλλοι και άρχισε:
-Όταν ήμουν στο μοναστήρι του Στομίου στην Κόνιτσα,ο διάβολος προσπαθούσε να με παρασύρει χρησιμοποιώντας διάφορους τρόπους.Ένα βράδυ,μετά το απόδειπνο,έλεγα την ευχή στο κελί καθισμένος σ'ένα σκαμνί.Είχα μιά καλή κατάσταση.Ξαφνικά ακούω διάφορα όργανα,κλαρίνα και νταούλια.Παραξενεύτηκα."Τι είναι τούτα πάλι",είπα."Το πανηγύρι πέρασε.Ποιοί παίζουν τώρα όργανα εκεί στον ξενώνα?"
Σηκώθηκα άπ΄το σκαμνί και κοίταξα απ'το παράθυρο έξω.Ήταν παντού ησυχία.Τότε κατάλαβα ότι ο διάβολος ήθελε να διακόψω την προσευχή.
-Ακούγονταν καθαρά τα όργανα,Γέροντα?ρώτησε ένας απ'την παρέα.Μήπως νομίσατε ότι ακούγονταν?
-Τι λές βρε παλικάρι?Άκουγα τα όργανα,όπως ακούγονται και στο πανηγύρι στις 8 Σεπτεμβρίου.Είχαν όρεξη οι οργανοπαίχτες του διαβόλου.Αντηχούσαν οι ρεματιές.
-Μετά,Γέροντα,ησύχασες? Σταμάτησαν οι πειρασμοί?
-Όχι. Ο διάβολος δεν απογοητεύεται εύκολα.Εγώ ξανακάθισα στο σκαμνί για να συνεχίσω την ευχή.Προσπάθησα να συγκεντρωθώ,αλλά δεν με άφησε.Μετά απο λίγη ώρα γέμισε το κελί μου με δυνατό φως.Ξαφνιάστηκα πάλι.Είδα ακόμα την οροφή να εξαφανίζεται και να μπαίνει στο κελί μιά φωτεινή στήλη,που ξεκινούσε απ'το ύψος του ουρανού.Στην κορυφή αυτής της στήλης υπήρχε ένας ξανθός νέος,που έμοιαζε με το Χριστό.Δέν έβλεπα όμως ολόκληρο το πρόσωπό του.Σηκώθηκα απ'το σκαμνί για να δώ καλύτερα.Εκείνη τη στιγμή μιά εσωτερική φωνή με διαβεβαίωνε ότι είδα το Χριστό.Εγώ αντέδρασα αμέσως.Έκανα το σταυρό μου και μονολόγησα:"Ποιός είμαι εγώ που αξιώθηκα να δω το Χριστό? Εγώ είμαι ανάξιος".Αυτό ήταν.Το φώς και ο δήθεν Χριστός χάθηκαν.Η οροφή ήταν στη θέση της.
-Αυτές οι καταστάσεις δεν προκαλούν φόβο,Γέροντα?Νομίζω οτι εγώ προσωπικά δεν θ'άντεχα,είπε ένας άλλος.
-Τι να έκανα?Μπορούσα να τον αποφύγω το διάβολο?Όμως πρέπει να ξέρετε ότι χρειάζεται θάρρος και προσευχή.Μη νομίζετε ότι ο διάβολος είναι πολύ δυνατός.Δειλός και φοβιτσιάρης είναι.Δεν πρέπει να τον πιστεύουμε.Τι να σας πω!
Κάποτε προθυμοποιήθηκε να μ'εξυπηρετήσει.
Θυμάμαι,που,όταν έφυγα απ'το Στόμιο και πηγα στο Σινά,στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης,ο διάβολος συχνά μ'ενοχλούσε.Εκεί το κελάκι είχε τρία τέσσερα σκαλάκια και πιό πέρα υπήρχαν διάφορες σπηλιές.'Οταν είχε αστροφεγγιά,μου άρεσε να βγαίνω έξω και να τρυπώνω σε κάποια σπηλιά για να κάνω την προσευχή μου πιό έντονη.
Μιά φορά λοιπόν φόρεσα την κάπα μου και βγήκα έξω.Δέν είχε πολύ φώς.Είχα ένα τσακμάκι και το αναβόσβηνα,για να βλέπω τα σκαλοπάτια και τα βράχια.Κάποια στιγμή το τσακμάκι δεν άναβε.Τότε ένα δυνατό φώς,σαν να ήταν απο προβολέα,ήρθε απ'τον απέναντι βράχο και φώτισε τα πάντα γύρω.
Εγώ αγρίεψα λίγο και ψιθύρισα:"Να μου λείψουν τέτοια φώτα".Και αμέσως ξαναμπήκα στο κελί.Ευθύς το φως χάθηκε.Είδατε το διάβολο,μου αχρήστεψε το τσακμάκι και θέλησε να μ'εξυπηρετήσει.Σκέφτηκε:"Κρίμα δεν είναι αυτός ο καλός καλόγερος να παιδεύεται?Ας του δώσω εγώ φώς!"Είδατε καλοσύνη!Ήθελε να με φωτίσει!
-Γέροντα,μετά απο μιά παρουσία του διαβόλου,τι νιώθει κανείς?Αισθάνεται δυνατός ή τον μαραζώνει ο φόβος?
-Είναι φοβερό να βλέπεις το διάβολο δίπλα σου.Όμως εμείς έχουμε το Χριστό μέσα μας και μπορούμε ν'αντιμετωπίζουμε το διάβολο χωρίς πανικό.Είναι μεγάλο κατόρθωμα να τον διώχνεις απο κοντά σου με την προσευχή.
-Γέροντα,σ'ευχαριστούμε για τις εμπειρίες που μας διηγήθηκες,είπαν όλοι με μιά φωνή.
-Το Χριστό και την Παναγία να ευχαριστείτε,είπε ο Γέροντας κι άρχισε να τους αποχαιρετάει.


Απο το βιβλίο του Πρεσβύτερου Διονυσίου Τατσή : ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟ.

''Ο Γέροντας Πορφύριος και οι χίπηδες''









Ο Γέροντας Πορφύριος διηγόταν:
<<Μιά φορά με επισκέφθηκε ένας χίπης.Ήταν ντυμένος με κάτι πολύχρωμα,παράξενα ρούχα,φορούσε χα'ι'μαλιά και κοσμήματα και ζητούσε να με δει.Οι μοναχές ανησύχησαν,ήρθαν και με ρώτησαν και είπα,ας περάσει. Μόλις κάθισε απέναντί μου είδα την ψυχή του.Είχε καλή ψυχή,αλλά πληγωμένη και γι'αυτό επαναστατημένη. Του μίλησα με αγάπη κι εκείνος συγκινήθηκε.Γέροντα,μου λέει,κανείς μέχρι σήμερα δε μου μίλησε έτσι.Είπα το όνομά του κι εκείνος παραξενεύθηκε,πως το γνώριζα. 'Ε,του λέω,ο Θεός φανέρωσε και τ'όνομά σου και οτι ταξίδεψες μέχρι την Ινδία και γνώρισες εκεί τους γκουρού και τους ακολούθησες.Απόρησε πιό πολύ.Του είπα κι άλλα πράγματα για τον εαυτό του,κι έφυγε ευχαριστημένος. Την άλλη εβδομάδα,νά σου και καταφθάνει ο ίδιος με μιά παρέα χίπηδες.Μπήκαν στο κελί μου και κάθισαν γύρω μου.Ήταν μαζί τους και μιά κοπέλα.Τους συμπάθησα πολύ.Ήταν καλές ψυχές,αλλά πληγωμένες.Δέν τους μίλησα για το Χριστό,γιατί είδα ότι δεν ήταν έτοιμοι ν'ακούσουν.Τους μίλησα στη γλώσσα τους,για πράγματα που τους ενδιέφεραν.Όταν τελειώσαμε και σηκώθηκαν να φύγουν,μου είπαν:Γέροντα,θέλουμε μια χάρη:Να μας επιτρέψεις να σου φιλήσουμε τα πόδια.Εγώ ντράπηκα,αλλά τι να κάνω,τους άφησα.Μετά μου έδωσαν δώρο μιά κουβέρτα.Θα φωνάξω να τη φέρουν,να τη δείς.Είναι πολύ ωραία. Έπειτα απο καιρό με επισκέφθηκε η κοπέλα,η χίπισσα,μόνη της.Την έλεγαν Μαρία. Είδα ότι η Μαρία ήταν πιό προχωρημένη στην ψυχή από τους φίλους της και της πρωτομίλησα για το Χριστό.Δέχτηκε τα λόγια μου.Ήρθε κι άλλες φορές,έχει πάρει καλό δρόμο. Είπε μάλιστα η Μαρία στους φίλους της:<<Βρέ παλιόπαιδα,δέν φαντάσθηκα ποτέ.ότι θα γνώριζα το Χριστό,μέσα απο μιά χίπικη παρέα>>.


 
ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΨΥΧΩΝ | TNB