tag:blogger.com,1999:blog-36618101469377669852024-02-07T17:00:25.026+02:00ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΨΥΧΩΝΟι ψυχές ταξιδεύουν μέσα στα σάρκινα κλουβιά τους...
Άλλες παίρνουν λάθος δρόμους...άλλες κάνουν κύκλους...άλλες τις προλαβαίνει το σκοτάδι της νύχτας...
Στα σταυροδρόμια οι ταξιδευτές συναντιούνται.Ξαποσταίνουν για λίγο.Σβήνουν την δίψα τους...Μιλούν για τα ταξίδια τους και παίρνουν κουράγιο...Πάμε,έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας...Unknownnoreply@blogger.comBlogger9125tag:blogger.com,1999:blog-3661810146937766985.post-70965236208465982852010-02-21T14:37:00.003+02:002010-02-21T15:41:33.615+02:00"Ο Γέροντας Παίσιος και τα τεχνάσματα του διαβόλου"<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghruhOPBZrBnmLcUxMcjk2ZHe90yxQJbw0bkgQK5GnqReCp3gshVWqpyBoWY8WYPPc3397R51VaLlPpE1GC8Py39alueky63NQOx_Rt6IBuD8evWqTw8Y1yVtUnsQGOXQoP06NsXyXIuc/s1600-h/1111.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 320px; height: 264px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghruhOPBZrBnmLcUxMcjk2ZHe90yxQJbw0bkgQK5GnqReCp3gshVWqpyBoWY8WYPPc3397R51VaLlPpE1GC8Py39alueky63NQOx_Rt6IBuD8evWqTw8Y1yVtUnsQGOXQoP06NsXyXIuc/s320/1111.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5440684909623393490" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br />...Ένας απ'τους επισκέπτες άνοιξε την κουβέντα:<br />-Γέροντα,δεν μας λές κάτι για το διάβολο,ο οποίος τόσο μας ταλαιπωρεί και μας απομακρύνει απ'το Θεό?<br />-Για το διάβολο να μιλήσουμε ή για τους αγγέλους?Εγώ βέβαια,δεν ξέρω για τους αγγέλους.Για το διάβολο όμως μπορώ να σας πώ δυό ιστορίες.<br />Ο Γέροντας περίμενε λίγο να πιούν το νερό και οι άλλοι και άρχισε:<br />-Όταν ήμουν στο μοναστήρι του Στομίου στην Κόνιτσα,ο διάβολος προσπαθούσε να με παρασύρει χρησιμοποιώντας διάφορους τρόπους.Ένα βράδυ,μετά το απόδειπνο,έλεγα την ευχή στο κελί καθισμένος σ'ένα σκαμνί.Είχα μιά καλή κατάσταση.Ξαφνικά ακούω διάφορα όργανα,κλαρίνα και νταούλια.Παραξενεύτηκα."Τι είναι τούτα πάλι",είπα."Το πανηγύρι πέρασε.Ποιοί παίζουν τώρα όργανα εκεί στον ξενώνα?"<br />Σηκώθηκα άπ΄το σκαμνί και κοίταξα απ'το παράθυρο έξω.Ήταν παντού ησυχία.Τότε κατάλαβα ότι ο διάβολος ήθελε να διακόψω την προσευχή.<br />-Ακούγονταν καθαρά τα όργανα,Γέροντα?ρώτησε ένας απ'την παρέα.Μήπως νομίσατε ότι ακούγονταν?<br />-Τι λές βρε παλικάρι?Άκουγα τα όργανα,όπως ακούγονται και στο πανηγύρι στις 8 Σεπτεμβρίου.Είχαν όρεξη οι οργανοπαίχτες του διαβόλου.Αντηχούσαν οι ρεματιές.<br />-Μετά,Γέροντα,ησύχασες? Σταμάτησαν οι πειρασμοί?<br />-Όχι. Ο διάβολος δεν απογοητεύεται εύκολα.Εγώ ξανακάθισα στο σκαμνί για να συνεχίσω την ευχή.Προσπάθησα να συγκεντρωθώ,αλλά δεν με άφησε.Μετά απο λίγη ώρα γέμισε το κελί μου με δυνατό φως.Ξαφνιάστηκα πάλι.Είδα ακόμα την οροφή να εξαφανίζεται και να μπαίνει στο κελί μιά φωτεινή στήλη,που ξεκινούσε απ'το ύψος του ουρανού.Στην κορυφή αυτής της στήλης υπήρχε ένας ξανθός νέος,που έμοιαζε με το Χριστό.Δέν έβλεπα όμως ολόκληρο το πρόσωπό του.Σηκώθηκα απ'το σκαμνί για να δώ καλύτερα.Εκείνη τη στιγμή μιά εσωτερική φωνή με διαβεβαίωνε ότι είδα το Χριστό.Εγώ αντέδρασα αμέσως.Έκανα το σταυρό μου και μονολόγησα:"Ποιός είμαι εγώ που αξιώθηκα να δω το Χριστό? Εγώ είμαι ανάξιος".Αυτό ήταν.Το φώς και ο δήθεν Χριστός χάθηκαν.Η οροφή ήταν στη θέση της.<br />-Αυτές οι καταστάσεις δεν προκαλούν φόβο,Γέροντα?Νομίζω οτι εγώ προσωπικά δεν θ'άντεχα,είπε ένας άλλος.<br />-Τι να έκανα?Μπορούσα να τον αποφύγω το διάβολο?Όμως πρέπει να ξέρετε ότι χρειάζεται θάρρος και προσευχή.Μη νομίζετε ότι ο διάβολος είναι πολύ δυνατός.Δειλός και φοβιτσιάρης είναι.Δεν πρέπει να τον πιστεύουμε.Τι να σας πω!<br />Κάποτε προθυμοποιήθηκε να μ'εξυπηρετήσει.<br />Θυμάμαι,που,όταν έφυγα απ'το Στόμιο και πηγα στο Σινά,στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης,ο διάβολος συχνά μ'ενοχλούσε.Εκεί το κελάκι είχε τρία τέσσερα σκαλάκια και πιό πέρα υπήρχαν διάφορες σπηλιές.'Οταν είχε αστροφεγγιά,μου άρεσε να βγαίνω έξω και να τρυπώνω σε κάποια σπηλιά για να κάνω την προσευχή μου πιό έντονη.<br />Μιά φορά λοιπόν φόρεσα την κάπα μου και βγήκα έξω.Δέν είχε πολύ φώς.Είχα ένα τσακμάκι και το αναβόσβηνα,για να βλέπω τα σκαλοπάτια και τα βράχια.Κάποια στιγμή το τσακμάκι δεν άναβε.Τότε ένα δυνατό φώς,σαν να ήταν απο προβολέα,ήρθε απ'τον απέναντι βράχο και φώτισε τα πάντα γύρω.<br />Εγώ αγρίεψα λίγο και ψιθύρισα:"Να μου λείψουν τέτοια φώτα".Και αμέσως ξαναμπήκα στο κελί.Ευθύς το φως χάθηκε.Είδατε το διάβολο,μου αχρήστεψε το τσακμάκι και θέλησε να μ'εξυπηρετήσει.Σκέφτηκε:"Κρίμα δεν είναι αυτός ο καλός καλόγερος να παιδεύεται?Ας του δώσω εγώ φώς!"Είδατε καλοσύνη!Ήθελε να με φωτίσει!<br />-Γέροντα,μετά απο μιά παρουσία του διαβόλου,τι νιώθει κανείς?Αισθάνεται δυνατός ή τον μαραζώνει ο φόβος?<br />-Είναι φοβερό να βλέπεις το διάβολο δίπλα σου.Όμως εμείς έχουμε το Χριστό μέσα μας και μπορούμε ν'αντιμετωπίζουμε το διάβολο χωρίς πανικό.Είναι μεγάλο κατόρθωμα να τον διώχνεις απο κοντά σου με την προσευχή.<br />-Γέροντα,σ'ευχαριστούμε για τις εμπειρίες που μας διηγήθηκες,είπαν όλοι με μιά φωνή.<br />-Το Χριστό και την Παναγία να ευχαριστείτε,είπε ο Γέροντας κι άρχισε να τους αποχαιρετάει.<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Απο το βιβλίο του Πρεσβύτερου Διονυσίου Τατσή : ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟ.</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3661810146937766985.post-9616901778022533762010-02-08T13:03:00.004+02:002010-02-08T13:35:14.832+02:00''Ο Γέροντας Πορφύριος και οι χίπηδες''<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp_-_F9vY62521V3jTu1t4LysZ6sC81_K6bXYj_Nsyje1XNVuIneh3WXb_zcj_cGlilldN_e4WnfOAzI1XIptSy0HookBmnbrTdHBqipN5C2GCupO2Rv9J2mF73Rk4HaCJaVTkrwvGv_Q/s1600-h/%CE%A0%CE%9F%CE%A1%CE%A6%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A3+2.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 196px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp_-_F9vY62521V3jTu1t4LysZ6sC81_K6bXYj_Nsyje1XNVuIneh3WXb_zcj_cGlilldN_e4WnfOAzI1XIptSy0HookBmnbrTdHBqipN5C2GCupO2Rv9J2mF73Rk4HaCJaVTkrwvGv_Q/s320/%CE%A0%CE%9F%CE%A1%CE%A6%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A3+2.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5435834563410615714" /></a>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Ο Γέροντας Πορφύριος διηγόταν:
<br /><<Μιά φορά με επισκέφθηκε ένας χίπης.Ήταν ντυμένος με κάτι πολύχρωμα,παράξενα ρούχα,φορούσε χα'ι'μαλιά και κοσμήματα και ζητούσε να με δει.Οι μοναχές ανησύχησαν,ήρθαν και με ρώτησαν και είπα,ας περάσει. Μόλις κάθισε απέναντί μου είδα την ψυχή του.Είχε καλή ψυχή,αλλά πληγωμένη και γι'αυτό επαναστατημένη. Του μίλησα με αγάπη κι εκείνος συγκινήθηκε.Γέροντα,μου λέει,κανείς μέχρι σήμερα δε μου μίλησε έτσι.Είπα το όνομά του κι εκείνος παραξενεύθηκε,πως το γνώριζα. 'Ε,του λέω,ο Θεός φανέρωσε και τ'όνομά σου και οτι ταξίδεψες μέχρι την Ινδία και γνώρισες εκεί τους γκουρού και τους ακολούθησες.Απόρησε πιό πολύ.Του είπα κι άλλα πράγματα για τον εαυτό του,κι έφυγε ευχαριστημένος. Την άλλη εβδομάδα,νά σου και καταφθάνει ο ίδιος με μιά παρέα χίπηδες.Μπήκαν στο κελί μου και κάθισαν γύρω μου.Ήταν μαζί τους και μιά κοπέλα.Τους συμπάθησα πολύ.Ήταν καλές ψυχές,αλλά πληγωμένες.Δέν τους μίλησα για το Χριστό,γιατί είδα ότι δεν ήταν έτοιμοι ν'ακούσουν.Τους μίλησα στη γλώσσα τους,για πράγματα που τους ενδιέφεραν.Όταν τελειώσαμε και σηκώθηκαν να φύγουν,μου είπαν:Γέροντα,θέλουμε μια χάρη:Να μας επιτρέψεις να σου φιλήσουμε τα πόδια.Εγώ ντράπηκα,αλλά τι να κάνω,τους άφησα.Μετά μου έδωσαν δώρο μιά κουβέρτα.Θα φωνάξω να τη φέρουν,να τη δείς.Είναι πολύ ωραία. Έπειτα απο καιρό με επισκέφθηκε η κοπέλα,η χίπισσα,μόνη της.Την έλεγαν Μαρία. Είδα ότι η Μαρία ήταν πιό προχωρημένη στην ψυχή από τους φίλους της και της πρωτομίλησα για το Χριστό.Δέχτηκε τα λόγια μου.Ήρθε κι άλλες φορές,έχει πάρει καλό δρόμο. Είπε μάλιστα η Μαρία στους φίλους της:<<Βρέ παλιόπαιδα,δέν φαντάσθηκα ποτέ.ότι θα γνώριζα το Χριστό,μέσα απο μιά χίπικη παρέα>>.
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3661810146937766985.post-21531422058364017202010-01-15T13:06:00.007+02:002010-01-15T14:20:46.034+02:00Η Σιωπή μέσα μας.<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIf6qCrZ480Ypl-Kypc5fjjacEbFPSn3iI33uRCsznvKRsqXTyqPwsYQm02k2NsHrUgPd5DMxNk0ODcefwxmFJ-Kx9PwFQhT3CNbnMyD03LZYZ1e_igIX7umDys6e4H8dEVeVcJOZhaLU/s1600-h/monk-in-sun.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5426936297596553362" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 250px; CURSOR: hand; HEIGHT: 300px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIf6qCrZ480Ypl-Kypc5fjjacEbFPSn3iI33uRCsznvKRsqXTyqPwsYQm02k2NsHrUgPd5DMxNk0ODcefwxmFJ-Kx9PwFQhT3CNbnMyD03LZYZ1e_igIX7umDys6e4H8dEVeVcJOZhaLU/s320/monk-in-sun.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Ακολουθεί απόσπασμα απο το εξαιρετικό βιβλίο του Ηλία Λιαμή :<span style="color:#6600cc;">''Ψίθυροι των αγγέλων''</span> :<br /><br /><br />......Εύκολα γίνεται πικρή η ματιά σου μπροστά στην αδυναμία των ανθρώπων.Το μυαλό σου σκορπίζεται εύκολα στην παρατήρηση των άλλων.Συμμάζεψε όσο μπορείς το βλέμμα σου,περιόρισε όσο μπορείς τη διάσπαση<br />του νου σου.<br />Δεν έχει καλό τέλος αυτός ο δρόμος.Θα συνηθίσεις να διακρίνεις αμέσως τα λάθη των άλλων,αλλά θα το πληρώσεις με <strong>μεγάλη μοναξιά.</strong>Συνάμα,λίγο λίγο,θα χάνεις την παιδική σου ματιά,μέχρις ότου να ξεχάσεις εντελώς,πως όλοι λαχταράμε το καλύτερο και προδινόμαστε από τον ίδιο μας τον εαυτό.Όσο αυτό το ξεχνάς,τόσο και πιο άτεγκτος θα γίνεσαι για τους γύρω σου.<br />Θα βροντοφωνάζεις πάντα το σωστό αλλά θα βλέπεις έκπληκτος πως οι άνθρωποι θα φεύγουν από κοντά σου.<strong>Είναι,γιατί τους δίνεις άτεγκτη δικαιοσύνη κι αυτοί λαχταράνε τη συγνώμη.Φωνάζεις πολύ κι αυτοί λαχταράνε λίγη σιωπή..........</strong><br /><br />........Να παλέψεις για τη σιωπή του νου σου.Μην τον αφήσεις στη διάλυσή του.Αν δεν προσέξεις,θα τρέχει από δω κι από κει,χωρίς σκοπό,χωρίς νόημα.Θα παρατηρείς τα πάντα,θα κρίνεις τα πάντα,<strong>θα νομίζεις πως φτιάχνεις τον κόσμο και την ίδια ώρα θα γεμίζεις,ανεπαίσθητα,περιφρόνηση για τον κόσμο.</strong><br />Χωρίς να το καταλάβεις,θα μάθεις ν'ανεβάζεις τον εαυτό σου σ'ένα θρόνο ψηλό κι απο κει να μετράς τους πάντες και τα πάντα με το δικό σου μέτρο.Και θα μάθεις να μιλάς,να μιλάς πολύ!<br /><br />Η σιωπή όμως...η σιωπή!<strong>Θα αφήσει στην καρδιά σου χώρο ν'ακουστεί η φωνή του Θεού.</strong><br />Η σιωπή θα σε απαλλάξει από το φτωχό σου μέτρο και θα σε μάθει να μετράς τον εαυτό σου και τον κόσμο με το δικό Του μέτρο.Θα μείνεις τότε άφωνος από τα κρίματά σου.Και δυό φορές θα μείνεις άφωνος από την υπομονή του Θεού.<br />Πού να βρείς μετά διάθεση και θάρρος ν'ασχοληθείς με τα κρίματα των άλλων!<br />Γι'αυτό σου λέω,η σιωπή θα γεμίσει τη ματιά σου κατανόηση και οικτιρμό για τον εαυτό σου και τον κόσμο.<br />Θα κερδίσεις όμως και κάτι,ακόμα πιο πολύτιμο:<br />Ξέροντας ποιος είσαι και ποια είναι τα όρια σου,θα σου είναι αδιάφορη η γνώμη των άλλων για σένα.<strong>Θα γίνεις άτρωτος στην κατάκριση,ακόμη και στην συκοφαντία..........</strong><br /><br /><strong></strong><br /><br /><strong><span style="color:#3333ff;"></span></strong>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3661810146937766985.post-28219197958650563602009-12-24T00:27:00.004+02:002009-12-24T01:27:20.847+02:00Χριστούγεννα με τον Παπαδιαμάντη...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVI57lp23UmqmT09r9231j1ZEXJfE_JFIa-bwYz5xsakLu3YiVNTa3GKZglZSzmD3PXPUJY3AG0_7UQtoNp-byG0uHSPA_tloGLN6rG3Dtc9kjblJyvqwvuaoF5B9cL_BNZ5l2PclzwCk/s1600-h/SternvonBethlehem_004.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418576434160797826" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 256px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVI57lp23UmqmT09r9231j1ZEXJfE_JFIa-bwYz5xsakLu3YiVNTa3GKZglZSzmD3PXPUJY3AG0_7UQtoNp-byG0uHSPA_tloGLN6rG3Dtc9kjblJyvqwvuaoF5B9cL_BNZ5l2PclzwCk/s320/SternvonBethlehem_004.jpg" border="0" /></a><br /><div></div><br /><div>” ….Ὁ ναὸς τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως ἦτο ἡ παλαιὰ μητρόπολις τοῦ φρουρίου. Ὁ ναῖσκος, πρὸ ἑκατονταετηρίδων κτισθείς, ἵστατο ἀκόμη εὐπρεπὴς καὶ δχὶ πολὺ ἐφθαρμένος. Ὁ παπα-Φραγκούλης καὶ ἡ συνοδεία τοῦ φθασαντες εἰσηλθον τέλος εἰς τὸν ναὸν τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡ καρδία τῶν ἠσθανθη θάλπος καὶ γλυκύτητα ἄφατον. </div><br /><div>Ὁ ἱερεὺς ἐψιθυρισε μετ᾿ ἐνδόμυχου συγκινήσεως τὸ «Εἰσελευσομαι εἰς τὸν οἶκον σου», κι ἡ θειὰ τὸ Μαλαμῶ, ἀφοῦ ἤλλαξε τὴν φ᾿στὰνα της τὴν βρεγμενην κι ἐφορεσεν ἄλλην, στεγνήν, καὶ τὸ γ᾿νάκι της τὸ καλό, τὰ ὁποῖα εὐτυχῶς εἰχεν εἰς ἀβασταγὴν καλῶς φυλαγμένα ὑπὸ τὴν πρῷραν τῆς βάρκας, ἔδεσε μέγα σάρωθρον ἐκ στοιβῶν καὶ χαμόκλαδων καὶ ἠρχισε νὰ σαρώνῃ τὸ ἔδαφος τοῦ ναοῦ, ἐνῷ αἱ γυναῖκες αἱ ἄλλαι ἤναπταν ἐπιμελῶς τὰ κανδηλια, καὶ ἠναψαν μέγα πλῆθος κηρίων εἰς δυὸ μανουάλια, καὶ παρεσκεύασαν μεγάλην πυρὰν μὲ ξηρὰ ξύλα καὶ κλάδους εἰς τὸ προαυλιον τοῦ ναοῦ, ὅπου ἐσχηματιζετο μακρὸν στένωμα παράλληλον τοῦ μεσημβρινοῦ τοίχου, κλειόμενον ὑπὸ σῳζόμενου ὀρθοῦ τοιχίου γείτονος οἰκοδομῇς, κι ἐγέμισαν ἄνθρακας τὸ μέγα πύραυνον, τὸ σῳζόμενον ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, καὶ ἔθεσαν τὸ πύραυνον ἐν τῷ μέσῳ τοῦ ναοῦ, ρίψασαι ἄφθονον λίβανον εἰς τοὺς ἄνθρακας. Καὶ ὠσφράνθη Κύριος ὁ Θεὸς ὀσμὴν εὐωδίας.</div><br /><div>Ἔλαμψε δὲ τότε ὁ ναὸς ὅλος, καὶ ἠστραψεν ἐπάνω εἰς τὸν θόλον ὁ Παντοκράτωρ μὲ τὴν μεγάλην κι ἐπιβλητικὴν μορφήν, καὶ ἠκτινοβολησε τὸ ἐπίχρυσον καὶ λεπτουργημενον μὲ μυρίας γλυφὰς τέμπλον, μὲ τὰς περικαλλεῖς τῆς ἀρίστης Βυζαντινῆς τέχνης εἰκόνας του, μὲ τὴν μεγάλην εἰκόνα τῆς Γεννήσεως, ὅπου «Παρθένος καθέζεται τὰ Χερουβεὶμ μιμουμένη», ὅπου θεσπεσίως μαρμαίρουσιν αἱ μορφαὶ τοῦ Θείου Βρέφους καὶ τῆς ἀμώμου Λεχοῦς, ὅπου ζωνταναι παρίστανται αἱ ὄψεις τῶν ἀγγέλων, τῶν μάγων καὶ τῶν ποιμένων, ὅπου νομίζει τὶς ὅτι στιλβει ὁ χρυσός, εὐωδιάζει ὁ λίβανος καὶ βαλσαμώνει ἡ σμύρνα, καὶ ὅπου, ὡς ἐὰν ἡ γραφικὴ ἐλαλει, φαντάζεται τὶς ἐπὶ μίαν στιγμὴν ὅτι ἀκούει τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ»! </div><br /><div>Ἐν τῷ μέσῳ δὲ κρεμαται ὁ μέγας ὀρειχάλκινος καὶ πολυκλαδος πολυέλεος, καὶ ὁλόγυρα ὁ κρεμαστὸς χορός, μὲ τὰς εἰκόνας τῶν Προφητῶν καὶ Ἀποστόλων, ὑφ᾿ ὃν ἐτελοῦντο τὸ πάλαι οἱ σεμνοὶ γάμοι τῶν χριστιανῶν ἀνδρογύνων. Καὶ ὁλόγυρα αἱ μορφαὶ τῶν Μαρτύρων, Ὁσιων καὶ Ὁμολογητῶν. Ἵστανται ἐπὶ τῶν τοίχων ἠρεμοῦντες, ἀπαθεῖς, ὁποῖοι ἐν τῷ Παραδείσῳ, εὐθὺ καὶ κατὰ πρόσωπον βλέποντες, ὡς βλέπουσι καθαρῶς τὴν Ἁγίαν Τριάδα. </div><br /><div>Μόνος ὁ Ἅγιος Μερκούριος, μὲ τὴν βαρεῖαν περικεφαλαιαν του, μὲ τὸν θώρακα, τὰς περικνημίδας καὶ τὴν ἀσπίδα, φαίνεται ὀλίγόν τι ἐγκαρσίως βλέπων καὶ κινούμενος καὶ ὁρῶν, εἰς τὰ δεξιὰ του ναοῦ, ἐκεῖ ὅπου διατρυπᾷ μὲ τὸ δόρυ του τὸν ἐπὶ θρόνου καθήμενον ὠχρὸν Παραβάτην. Πελιδνὸς ὁ παράφρων τύραννος, μὲ τὸ βλέμμα σβῆνον, μὲ τὸ στῆθος αἱμάσσον, μάτην προσπαθεῖ ν᾿ ἀποσπάσῃ ἀπὸ τὸ στέρνον του τὸν ὀξὺν σίδηρον, καὶ ἐξεμεῖ μετὰ τῆς τελευταίας βλασφημίας καὶ τὴν μιαρὰν ψυχήν του. </div><br /><div>Γείτων τῆς τρομακτικῆς ταύτης σκηνῆς παρίσταται γλυκεῖα καὶ συμπαθεστάτη εἰκών, ὁ Ἅγιος Κήρυκος, τριετίζον παιδιον, κρατούμενον ἐκ τῆς χειρὸς ὑπὸ τῆς μητρός του, τῆς Ἅγιας Ἰουλιττης. Δία δώρων καὶ θυσιῶν ἐζητει ὁ διώκτης Ἀλέξανδρος νὰ ἑλκύση τὸ παιδιον, καὶ διὰ τοῦ παιδιοῦ τὴν μητέρα. Ἀλλ᾿ ὁ παῖς, καλῶν τὴν μητέρα του καὶ ὑποψελλίζων τοῦ Χριστοῦ τὸ ὄνομα, ἔπτυσε τὸν τύραννον κατὰ πρόσωπον, καὶ ἐκεῖνος ἐξαγριωθεὶς ἐκρήμνισε τὸ παιδίον ἀπὸ τῆς μαρμαρίνης κλίμακος, ὅπου συνέτριψε τὸ τρυφερὸν καὶ διὰ στεφάνους πλασθὲν κρανίον. </div><br /><div></div><div>Καὶ εἰς τὴν χηβαδα τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, ὑψηλά, ἐφαινετο στεφανουμενη ὑπὸ ἀγγέλων ἡ τῶν Οὐρανῶν Πλατυτέρα. Καὶ κατωτερω, περὶ τὸ θυσιαστήριον, ἵσταντο, ἄρρητον.σεμνότητα ἀποπνεουσαι, αἱ μορφαι τῶν μεγάλων Πατέρων, τοῦ Ἀδελφοθεου, τοῦ Βασιλείου, τοῦ Χρυσοστόμου καὶ τοῦ Θεολόγου, καὶ ἐφαινοντο ὡς νὰ ἐχαιρον διότι ἐμελλον ν᾿ ἀκουσωσι καὶ πάλιν τὰς εὐχας καὶ τοὺς ὕμνους τῆς Εὐχαριστίας, οὖς αὐτοὶ ἐν Πνεύματι συνέθεσαν. Πέριξ δέ, καὶ ἐντὸς καὶ ἐκτός, εἰκονιζετο περιτεχνως ὅλον τὸ Δωδεκαορτον καὶ τὰ τάγματα τῶν ἀγγέλων, καὶ ἡ βρεφοκτονία, καὶ οἱ κόλποι τοῦ Ἀβραὰμ καὶ ὁ λῃστὴς ὁ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ ὁμολογησας.</div><br /><div>Ὅταν ἔφθασαν εἰς τὸ Κάστρον καὶ εἰσηλθον εἰς τὸν ναὸν τοῦ Χριστοῦ, τόσον θάλπος ἐθώπευσε τὴν ψυχὴν τῶν, ὥστε, ἂν καὶ ἠσαν κατάκοποι, ἂν καὶ ἐνυσταζον τινὲς αὐτῶν, ἠσθανθησαν τόσον τὴν χαράν του νὰ ζωσι καὶ τοῦ νὰ ἐχωσι φθάσει αἰσίως εἰς τὸ τέρμα τῆς πορείας τῶν, εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κύριου, ὥστε τοὺς ἔφυγε πᾶσα νύστα καὶ πᾶσα κόπωσις.</div><br /><div>Οἱ αἰπόλοι, εὑρόντες ἐνασχόλησιν καὶ πρόφασιν ὅπως καπνιζωσι καθήμενοι, καὶ ἐνίοτε ὅπως ἐξαπλωνωνται καὶ κλεπτωσιν ἀπὸ κανέναν ὕπνον τυλιγμένοι μὲ τὲς καππες τῶν παρὰ τὸ πῦρ, εἶχον ἀνάψει ἔξω δυὸ πυρσούς, τὸν ἕνα ἔμπροσθεν τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, τὸν ἄλλον πρὸς τὸ βόρειον μέρος. Ἐντὸς τοῦ ναοῦ ἡ θερμότης ἦτο λίαν εὐάρεστος, τὴ βοήθεια τῶν ἔσωθεν καὶ ἐξωθὲν πυρῶν. Καὶ εἶχον σωρεύσει παμπολλας δεσμας ξηρῶν ξύλων καὶ κλάδων οἱ ἐκεῖ καταφυγοντες αἰπόλοι, μὲ τὰς ὀλιγας αἶγας καὶ τὰ ἐρίφια τῶν, ὅσα δὲν εἶχον ψοφήσει ἀκόμη ἀπὸ τὸν βαρὺν χειμῶνα τοῦ ἔτους ἐκεινοῦ, οἱ τραχεῖς αἰπόλοι, οἵτινες εἶχον σώσει καὶ τοὺς δυὸ ὑλοτόμους ἐκ τοῦ ἀποκλεισμοῦ τῆς χιονος.</div><br /><div>Καὶ εἰτα ὁ ἱερεὺς ἐβαλεν εὐλογητὸν καὶ ἐψαλη ἡ λιτή της μεγαλοπρεποῦς ἑορτῆς, μεθ᾿ ὃ ὁ κὺρ Ἀλεξανδρὴς ἤρχισε τὰς ἀναγνώσεις, καὶ ὅσοι ἦσαν νυστασμενοι, ἀπεκοιμηθησαν σιγὰ εἰς τὰ στασίδια τῶν (ἅ! ἐμελλον ἄρα τοῦ Προφητάνακτος οἱ θεσπέσιοι ὕμνοι ἀπὸ ψαλμῶν νὰ καταντησωσιν ἀνάγνωσις νυστακτικη, καὶ ὡς ἀνάγνωσις νὰ παραλειπωνται ὅλως, ὡς φορτικὸν τί καὶ παρέλκον!), βαυκαλιζόμενοι ἀπὸ τὴν ἔρρινον καὶ μονότονον ἀπαγγελίαν τοῦ κὺρ Ἀλεξανδρῆ. Ὁ ἀγαθὸς γέρων ἦτο ἐκ τοῦ ἀμίμητου ἐκεινοῦ τύπου τῶν ψαλτῶν, ὧν τὸ γένος ἐξελιπε δυστυχῶς σήμερον. Ἔψαλλε κακῶς μέν, ἀλλ᾿ εὐλαβῶς καὶ μετ᾿ αἰσθήματος. Κανὲν σχεδὸν κῶλον δὲν ἐλεγεν ὀρθῶς, οὔτε μουσικῶς, οὔτε γραμματικῶς. Πότε ἐν καὶ ἥμισυ κῶλον τὰ ἤνου εἰς ἕν, πότε δυὸ καὶ ἥμισυ τὰ διήρει εἰς τεσσάρα. Ἀλλὰ προκριτωτέρα ἡ ἀμάθεια τῆς δοκησισοφίας… </div><br /><div>Ἀλλ᾿ ὀτε ὁ ἱερεὺς ἐξελθων ἔψαλε τὸ «Δεῦτε ἴδωμεν, πιστοί, ποὺ ἐγεννηθη ὁ Χριστός», τότε αἱ μορφαι τῶν Ἅγιων ἐφανησαν ὡς νὰ ἐφαιδρυνθησαν εἰς τοὺς τοίχους. «Ἀκολουθησωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ», καὶ ὁ κὺρ Ἀλεξανδρης ἐνθουσιων ἔλαβε τὴν ὑψηλὴν καλάμην καὶ ἔσεισε τὸν πολυέλεον μὲ τὰς λαμπάδας ὄλας ἀνημμενας. «Ἄγγελοι ὑμνούσιν ἀκαταπαυστως ἐκεῖ», καὶ ἐσεισθη ὁ ναὸς ὅλος ἀπὸ τὴν βροντώδη φωνὴν τοῦ παπα-Φραγκούλη μετὰ πάθους ψάλλοντος: «Δόξα ἐν ὑψιστοις λέγοντες τῷ σήμερον ἐν σπηλαιῳ τεχθεντι», καὶ οἱ ἄγγελοι οἱ ζωγραφιστοί, οἱ περικυκλοῦντες τὸν Παντοκράτορα ἄνω εἰς τὸν θόλον, ἔτειναν τὸ οὖς, ἀναγνωρισαντες οἰκεῖον αὐτοὶς τὸν ὕμνον.....''</div><br /><div></div><div><em>Απόσπασμα από το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη “Στο Χριστό στο Κάστρο''.</em></div><br /><div> </div><div><strong>Αυτά τα Χριστούγεννα,ας κάνουμε μια ταπεινή φάτνη την καρδιά μας,ώστε να γεννηθεί μέσα της ο μικρός Χριστός.Ας γίνει η διάνοιά μας,οι Μάγοι που τον προσκυνούν και τα δώρα τους προς τον Ιησού ας είναι οι αρετές μας και η πνευματική μας προκοπή.</strong></div><br /><br /><div></div><div><strong><span style="color:#6600cc;">ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.</span></strong></div><br /><br /><div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3661810146937766985.post-4512121700972781762009-12-19T11:28:00.009+02:002010-01-15T14:18:24.544+02:00''Αργά βαδίζει ο Χριστός''<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqxNZ8gWglhWwngIYCcKGV-QsGZ5_9QRJrRBanbzLBRg8wAUrD5nIe-jS64xqQUBvq9F_nS6MGX7bFvjTjB3Sh5pnfA2OUUvMgiLTI_ownrd3vnzHZUHVliRdh7Gnw5XuJyb1o2sKAQEk/s1600-h/saint_nicholas_velimirovic.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5416914023007386322" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 238px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqxNZ8gWglhWwngIYCcKGV-QsGZ5_9QRJrRBanbzLBRg8wAUrD5nIe-jS64xqQUBvq9F_nS6MGX7bFvjTjB3Sh5pnfA2OUUvMgiLTI_ownrd3vnzHZUHVliRdh7Gnw5XuJyb1o2sKAQEk/s320/saint_nicholas_velimirovic.jpg" border="0" /></a><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin4gnnrT8r7W0-sgw4O3_bvk3nugY1d1Ns3OOxsDJIfvSos8ZjGjNBVXmppkgqCxRkepe3laSwF7X87QUXmSxKhotqaGQb0dvUqn5C9LKnNPyzCRv6OSShCKSPYKS1FYKo_26N_PCvwTQ/s1600-h/BKS_0765036.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5416891677193745394" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 160px; CURSOR: hand; HEIGHT: 232px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin4gnnrT8r7W0-sgw4O3_bvk3nugY1d1Ns3OOxsDJIfvSos8ZjGjNBVXmppkgqCxRkepe3laSwF7X87QUXmSxKhotqaGQb0dvUqn5C9LKnNPyzCRv6OSShCKSPYKS1FYKo_26N_PCvwTQ/s320/BKS_0765036.jpg" border="0" /></a><br /><br /><div></div><br /><br /><div></div><br /><br /><div></div><br /><br /><div></div><br /><br /><div></div><br /><br /><div>Παρόλο που αυτό το βιβλίο κυκλοφόρησε μεταφρασμένο στα ελληνικά πριν απο 2 χρόνια,θεωρώ σημαντικό να μιλήσω γι'αυτό,μιάς και πιστεύω πως είναι ένα απο τα καλύτερα χριστιανικά βιβλία που γράφτηκαν ποτέ...</div><div></div><div>Ο συγγραφέας,άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς,υπήρξε Επίσκοπος της Ορθόδοξης Σέρβικης Εκκλησίας.Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Λέλιτς της δυτικής Σερβίας το 1881.Κατά το 28ο έτος της ηλικίας του αναγορεύθηκε διδάκτωρ Θεολογίας του πανεπιστημίου της Βέρνης.</div><div>Το 1909 αναγορεύθηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας του πανεπιστημίου της Γενεύης.</div><div>Το 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσας και ένα χρόνο μετά μετετέθη στην επισκοπή της Αχρίδας όπου διακόνησε μέχρι το 1934 που επέστρεψε στην Ζίτσα.</div><br /><div>Ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος σημάδεψε την ζωή του,αφού υπέστη απο τους Γερμανούς υποχρεωτικούς εγκλεισμούς σε μοναστήρια και στη συνέχεια τον έστειλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου όπου κι εκεί υπέστη κακουχίες και βασανιστήρια.</div><br /><div>Μετά τον πόλεμο κατέφυγε στις Η.Π.Α (η Γιουγκοσλαβία είχε ήδη κομμουνιστικό καθεστώς),όπου δίδαξε σε διάφορες Ορθόδοξες Χριστιανικές Πανεπιστημιακές Σχολές και Σεμινάρια.</div><div>Κοιμήθηκε τον Μάρτιο του 1956.Τον Μάιο του 2003,ανακηρύχθηκε άγιος απο την Ιερά Σύνοδο της Ορθόδοξης εκκλησίας της Σερβίας.</div><br /><div></div><div>Το ''Αργά βαδίζει ο Χριστός'',θα μπορούσε να είναι ένα εκπληκτικό φιλοσοφικό δοκίμιο.Θεολογική φιλοσοφία απλή και απέρριτη,που δεν συγχίζει τον νού,αλλά ανοίγει τα μάτια της ψυχής,προβληματίζει και βάζει σε σκέψεις τον αναγνώστη.</div><div>Ο λόγος του αγίου ξεδιπλώνεται στις σελίδες του βιβλίου,καθαρά και ταπεινά έχοντας συγχρόνως μια πανέμορφη λογοτεχνική υπόσταση.</div><br /><div>Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα:</div><br /><div></div><div><strong>''...Οι περισσότεροι άνθρωποι δέν κρίνουν σωστά το μέγεθός τους και ζούν σε οπτική αυταπάτη.Η πλειονότητα βλέπει τον εαυτό της σε πολύ μεγαλύτερη αναλογία από ό,τι είναι.Ζώντας σε μιά αυταπάτη τέτοιοι άνθρωποι κάνουν τα πάντα για να εξαπατήσουν και άλλους.Επειδή δέν το καταφέρνουν-και δέν είναι στο χέρι τους να το καταφέρουν-αισθάνονται σαν δυστυχισμένοι ιππότες,που ζούν εκτός της εποχής τους και της κοινωνίας τους.Σαν για τον Θεό,στο ιστορικό δράμα Του,να μήν ήταν το ίδιο απαραίτητοι και οι μικροί άνθρωποι!Σαν ο κόσμος να υπάρχει χωρίς κτηνοτρόφους και οδοκαθαριστές!</strong></div><br /><div><strong></strong></div><div><strong>Ο Θεός μοίρασε στους ανθρώπους τα ταλέντα ανόμοια,ώστε εξαιτίας αυτής της ανομοιότητας να βρίσκεται σε κίνηση η ανθρώπινη ζωή.Κανείς δεν ενοχοποιείται επειδή ήρθε στον κόσμο με περισσότερα ταλέντα.Αλλά θα ενοχοποιηθεί και αυστηρά θα τιμωρηθεί εκείνος που δεν βλέπει το ταλέντο του στην ορθή διάσταση και εκείνος που δεν προσπαθεί με αυτό που του δόθηκε να δικαιολογήσει την επιβίωσή του και να εκπληρώσει την αποστολή του....''</strong></div><br /><div><strong></strong></div><div><strong>''...Δυστυχώς είναι πολλοί ανάμεσά μας που σε ολόκληρη την ζωή τους δεν μαθαίνουν την αποστολή τους.Πολλοί μικρόμυαλοι αισθάνονται κλήση για όλες τις αποστολές.Πολλοί υπερήφανοι,μήν κάνοντας καμιά εργασία,κατακρίνουν όλες τις εργασίες.Πολλούς ανέχεται ο Θεός,από ευσπλαγχνία,ετοιμάζοντας και στέλνοντας άλλους για την ίδια αποστολή,που προορίζοταν για εκείνους και στα χέρια τους καταστράφηκε...''</strong></div><br /><div><strong></strong></div><div><strong>''...Ο Θάνατος πρέπει να αποσυνθέσει να αποδομήσει,να κοιμίσει,ώστε Εκείνος να συνθέσει,να οικοδομήσει,να εγείρει.</strong></div><div><strong>Εμείς απο το χώμα γίναμε και πάλι στο χώμα θα πάμε.Ας μη μας φοβίζει αυτό καθόλου.Το χώμα είναι καθαρό και αθώο,ο τάφος πάνω του δεν είναι πιο κρύος απο την κούνια.Το χώμα είναι πιο σύνθετο σώμα απο το δικό μας και πιό σύνθετο πνεύμα απο το δικό μας.Το χώμα είναι ο άγγελος που μας τρέφει,ο καλός μας,φτερωτός αρχιστράτηγος,που στο πέταγμα του γύρω απο τον ήλιο νίβεται ασταμάτητα στο ηλιακό φώς.Στα φτερά του φέρνει εμάς,τα παιδιά του,γύρω από το μεγάλο φωτιστικό της οικουμένης.Πετά μαζί μας,γεμάτος πνεύμα και αγάπη και χαρά ζωής.Η γή είναι όλη ζωντανή,εντελώς ζωντανή.Το Πνεύμα του Θεού είναι ασταμάτητα επάνω της και μέσα της.Το Πνεύμα του Θεού ασταμάτητα την ζωογονεί.Τα σκορπισμένα κόκαλα στη γή φοβίζουν τα μάτια,όμως όχι το πνεύμα.Το σαπισμένο κρέας κάτω απο τη γή φοβίζει τον άνθρωπο,όμως όχι και τον Θεό.Αφού απο ένα βλέμμα του Θεού όλα τα σκορπισμένα ενώνονται και όλα τα σαπισμένα ζωντανεύουν...''</strong></div><div></div><div>Τα λόγια του Αγίου κόβουν σαν ξυράφια τις αμαρτωλές και υπερήφανες συνειδήσεις μας.Θίγει θέματα επίκαιρα και διαχρονικά.Σαν να τα έγραψε σήμερα...</div><br /><div></div><div><strong>'' Ο Χριστός βαδίζει αργά μέσα στην ιστορία. Αργά σαν βαθύ ποτάμι, που κάποιο παιδί θα το νόμιζε ακίνητο, αλλά που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να του φτιάξει φράγμα. Αργά σαν σιτάρι, που σπέρνεις το φθινόπωρο και το χειμώνα νομίζεις ότι είναι νεκρό. Ακόμα δεν ήρθε η άνοιξη για το σπόρο του Χριστού. Ο δρόμος Του είναι δύσκολος. Γι' αυτό βαδίζει αργά. Πορεύεται μέσα από λακκούβες αίματος, μέσα από το σκοτάδι των αμαρτιών, και μέσα από τα αγκάθια των ληστών. Είναι στενός ο δρόμος Του και πολλοί πεσμένοι αμαρτωλοί βρίσκονται στον γκρεμό και στις δυο πλευρές του δρόμου Του. Εκείνος πρέπει να σκύβει και στις δυο πλευρές, να τους σηκώνει και να τους τραβά πίσω Του και να περπατά προς τα μπρος. Γι' αυτό βαδίζει αργά. Βαδίζει αργά, γιατί το πλήρωμά Του είναι μακριά. Το πλήρωμά Του εκτείνεται στα πέρατα της ιστορίας και η θέση Του είναι στα έσχατα...''</strong></div><div><strong></strong></div><div></div><div>Κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις "Εν Πλω''. </div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3661810146937766985.post-6439045650677960792009-12-08T15:21:00.007+02:002009-12-20T18:42:48.538+02:00Σκάνδαλα ιερέων και σκανδάλισμός<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJe9IM02bR3TygPvmzmNA7Y4o3N0cwtv27Wr-X5fr_M9TxW56WblevQZkQGFWYJBTh46MfKP0mXMBBDl8AUbRaCU2Zn3mkODRxNBSNyW_J3dBB50PUwKz0B36xXoJOGf6Du0CmZ2DeckY/s1600-h/8hj.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5412856075178722914" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 214px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJe9IM02bR3TygPvmzmNA7Y4o3N0cwtv27Wr-X5fr_M9TxW56WblevQZkQGFWYJBTh46MfKP0mXMBBDl8AUbRaCU2Zn3mkODRxNBSNyW_J3dBB50PUwKz0B36xXoJOGf6Du0CmZ2DeckY/s320/8hj.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Υπάρχει μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων στην Ελλάδα,οι οποίοι δηλώνουν ότι πιστεύουν στον Θεό ή αόριστα σε μια ανώτερη δύναμη που κυβερνά το <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_0">σύμπαν.Ακόμα</span> και αν παραδέχονται τον Χριστό ως Θεό,απορρίπτουν την ορθόδοξη εκκλησία ως ''δημιούργημα των παπάδων''.<br /><br />Τα διάφορα σκάνδαλα τα οποία βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας κατά καιρούς,ενισχύουν τις απόψεις τους <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_1">πέρι</span> διεφθαρμένης εκκλησίας.<br /><br />''Ο Χριστός δεν έχει καμία σχέση με αυτά τα αίσχη'',λένε.''Αν κατέβαινε ο Χριστός στην Γη σήμερα,αποκλείεται να αναγνώριζε σαν δική του την ορθόδοξη εκκλησία'',λένε.<br /><br />Αρχιερείς πλουτίζουν...κάνουν περιουσίες...αγοράζουν μετοχές...πέφτουν σε σκάνδαλα σεξουαλικής φύσεως...είναι στενόμυαλοι και ζουν αιώνες πίσω...δεν δείχνουν αγάπη πουθενά παρά μόνο στη τσέπη τους και άλλα πολλά.<br />Ισχύουν αυτά?Βεβαίως και ισχύουν.'Εν μέρει όμως.<br /><br />Πρώτα απ' όλα,ας ξεκαθαρίσουμε πως η εκκλησία δεν είναι δημιούργημα των παπάδων,αλλά ένας ζωντανός οργανισμός,ένα ζωντανό σώμα που δημιούργησε ο ίδιος ο Χριστός και έχυσε το αίμα του επάνω στον σταυρό γι αυτήν αλλά και για τις αμαρτίες ολόκληρου του κόσμου.<br /><br />Ο ίδιος ο Χριστός έδωσε εντολή στους μαθητές του να κηρύξουν το ευαγγέλιο στα έθνη,να βαπτίσουν τους <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_2">κατηχούμενους</span> στο όνομα της Αγίας Τριάδας.<br /><br /><strong>''<span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_3">πορευθέντες</span> μαθητεύσατε πάντα τὰ <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_4">ἔθνη</span>, <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_5">βαπτίζοντες</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_6">αὐτοὺς</span> εἰς τὸ <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_7">ὄνομα</span> τοῦ <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_8">Πατρὸς</span> καὶ τοῦ <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_9">Υἱοῦ</span> καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος'' (<span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_10">Ματθ.</span> 28,19)<br /><br /></strong>Και <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_11">επείσης</span> ο ίδιος ο Χριστός έδωσε τη δύναμη της άφεσης αμαρτιών,στους αποστόλους Του.<br /><br /><strong>''Λάβετε Πνεύμα άγιον· αν <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_12">τινων</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_13">αφήτε</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_14">τας</span> αμαρτίας <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_15">αφίενται</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_16">αυτοίς</span>, <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_17">άν</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_18">τινων</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_19">κρατήτε</span>, <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_20">κεκράτηνται</span>» (<span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_21">Iωάν.</span>20,23)<br /></strong><br />Επειδή όμως και οι απόστολοι ήταν άνθρωποι και κάποτε θα πέθαιναν,θα έπρεπε να χρίσουν<br />άλλους ιερείς και αρχιερείς για να συνεχίσουν το έργο που αυτοί ξεκίνησαν.'Έτσι κι έκαναν.<br /><br />Και έτσι διαδοχικά μεταδόθηκε το χρίσμα της ιεροσύνης μέχρι τις ημέρες μας.<br />'<span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_22">Ετσι</span> λοιπόν βλέπουμε,ότι ο αρχηγός της εκκλησίας είναι ο ίδιος ο Ιησούς <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_23">Χριστός.Αυτός</span> είναι η κεφαλή και η εκκλησία το σώμα.<br />Εκκλησία <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_24">δέν</span> είναι μόνο οι ''παπάδες'',όπως αφελώς λένε κάποιοι,αλλά Κλήρος και Λαός...<br />Οι ιερείς είναι αντιπρόσωποι του Τριαδικού <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_25">Θεού.Ποιός</span> όμως είναι άξιος να είναι αντιπρόσωπος του αναμάρτητου και τέλειου Θεού?Με απόλυτη έννοια <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_26">ΚΑΝΕΙΣ.</span><br />Ουδείς αναμάρτητος...Ούτε καν η Παναγία ήταν <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_27">αναμάρτητη.Ούτε</span> καν οι Απόστολοι<br />Όμως <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_28">κατα</span> παραχώρηση και πρόνοια του Θεού,όρισε εμάς τους ατελείς και αμαρτωλούς ανθρώπους για να μπορούμε να <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_29">αξιωθούμε</span> μιας τέτοιας φοβερής τιμής.<br />Είναι και αυτό ένα από τα θαυμάσια δώρα του Θεού προς την ανθρωπότητα.<br /><br />Ατελείς και αμαρτωλοί <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_30">άνθρωποι</span> λοιπόν οι ιερείς.<br />Μήπως όλοι οι γιατροί που δίνουν όρκο στον Ιπποκράτη,είναι έντιμοι?Μήπως δεν υπάρχουν γιατροί που <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_31">δωροδοκούνται</span>?<br />Μήπως όλοι οι αστυνομικοί είναι έντιμοι?Μήπως όλοι οι <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_32">δάσκαλοι</span>?Μήπως όλοι οι στρατιωτικοί?<br /><br />Θα ρωτήσει όμως κάποιος:Αφού κατέχουν ένα τόσο ιερό αξίωμα,<span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_33">δέν</span> θα έπρεπε να είναι οι <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_34">πιό</span> προσεκτικοί όσον αφορά την ηθική τους,<span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_35">δέν</span> θα έπρεπε να είναι ζωντανά παραδείγματα <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_36">αγιότητας.Δέν</span> θα έπρεπε να εφαρμόζουν στη ζωή τους περισσότερο απ' '<span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_37">ολους</span> τις αρετές του Χριστιανισμού?Την αγάπη,την ταπείνωση,την ακτημοσύνη,την ελεημοσύνη κλπ?<br />Η απάντηση είναι ένα τεράστιο ΝΑΙ.<br />Έτσι θα έπρεπε να είναι.'<span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_38">Ομως</span> μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους.<br />Και όπου άνθρωπος,εκεί και πάθη,εκεί και πειρασμοί,εκεί και ηθικές πτώσεις,εκεί και <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_39">δυσκολίες.Ο</span> Χριστός είχε 12 μαθητές και ο ένας τον <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_40">πρόδωσε.Και</span> οι 12 ήταν αμαρτωλοί,αλλά ο Ιούδας είχε το τρομερό πάθος της φιλαργυρίας.<br /><br />O Iερός Χρυσόστομος λέει σχετικά με τις αδυναμίες των ιερέων:<br /><strong>''Εάν ο Θεός δεν κατέβασε Αγγέλους από τον ουρανό για να τους κάνει διδασκάλους των ανθρώπων, το έκανε για να μη μας επιτιμούν (για να μη μας κάνουν παρατηρήσεις) συχνότερα και αυστηρότερα οι Άγγελοι, λόγω της υπεροχής της δικής τους φύσεως και λόγω των αδυναμιών τις οποίες έχουμε εμείς ως άνθρωποι. Αντί των Αγγέλων μας έδωσε ως διδασκάλους και Ιερείς ανθρώπους θνητούς, έχοντας τις ανθρώπινες αδυναμίες, ώστε ο κίνδυνος να υποπέσουν και αυτοί στα ίδια σφάλματα να συγκρατεί τη γλώσσα και τη δικιά τους, αλλά και εκείνων που τους ακούνε, και να μην ελέγχουν τους άλλους αυστηρότερα από όσο πρέπει.''</strong><br /><br />'Ας μη κρίνουμε με άλλα μέτρα τους εαυτούς μας και με άλλα τους <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_41">ιερείς.Αυτό</span> είναι υπόθεση του <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_42">Θεού.Βεβαίως</span> έχουμε αυξημένες απαιτήσεις <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_43">απο</span> τους ιερείς και δικαιούμαστε να τους κρίνουμε,με αγάπη και κατανόηση όμως.'<span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_44">Οχι</span> με εμπάθεια...<br />Είναι εντελώς απαράδεκτο για έναν ιερέα να πλουτίζει,να είναι αδιάφορος για το ποίμνιο του ή ακόμα χειρότερα να το παρασύρει σε πλάνες,να πέφτει σε σαρκικά αμαρτήματα,<span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_45">κιναιδισμούς</span> και λοιπά.<br />Έναν τέτοιο ιερέα έχουμε υποχρέωση και καθήκον να τον ελέγχουμε,για την σωτηρία της ψυχής του και για να <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_46">μή</span> σκανδαλίζει τον κόσμο.<br />Όπως είπαμε όμως,θα τον ελέγξουμε πρώτα με αγάπη και κατανόηση και όχι με εμπάθεια.<br /><span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_47">Άνάλογα</span> την πτώση του,θα φερθούμε κι <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_48">εμείς.Υπάρχουν</span> και περιπτώσεις που χρειάζονται σκληρά λόγια και αποφασιστικές κινήσεις.<br />Και πάντα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και την δική μας <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_49">αμαρτωλότητα</span> και τις δικές μας πτώσεις και τους δικούς μας πειρασμούς.'<span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_50">Ετσι</span> θα γίνει μια δίκαιη κρίση.<br /><br />Η ουσία της <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_51">ιεροσύνης-όσον</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_52">αφορα</span> αυτό το <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_53">θέμα-είναι</span>,πως όσο και αμαρτωλός και αν είναι ένας ιερέας,<span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_54">ΤΙΠΟΤΑ</span> δεν ακυρώνει τα μυστήρια που <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_55">τελεί.Είναι</span> άλλο θέμα η <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_56">αμαρτωλότητα</span> του και άλλο η ιεροσύνη <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_57">του.Είπαμε</span>,ουδείς αναμάρτητος.<br /><span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_58">Από</span> αυτόν τον αμαρτωλό ιερέα θα ισχύει κανονικά η Θεία Κοινωνία,η εξομολόγηση,η τέλεση ενός γάμου,ενός <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_59">ευχελαίου</span>,ο αγιασμός,η βάπτιση κλπ.<br />Αυτός θα δώσει λόγο στον Θεό για τις αμαρτίες του,όπως κι εμείς για τις δικές μας.<br /><br />Υπάρχουν και πανάξιοι ιερείς όμως,που είναι φωτεινοί πνευματικοί φάροι και καύχημα της ορθόδοξης <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_60">εκκλησίας.Όποιος</span> ισχυρίζεται ότι <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_61">δέν</span> υπάρχουν,είτε έχει άγνοια επειδή δεν μπήκε στον κόπο να ψάξει,είτε <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_62">εθελοτυφλεί.Σε</span> αυτούς κρύβεται το πραγματικό πνεύμα της <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_63">ορθοδοξίας.Αυτοί</span> είναι οι στύλοι που συγκρατούν με την δύναμη του Θεού ολόκληρο το ευλογημένο οικοδόμημα της <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_64">εκκλησίας.Και</span> θα υπάρχουν πάντα τέτοιοι.<br />Ο γέροντας <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_65">Παΐσιος</span> έλεγε πώς αν κάνεις μια πνευματική αναζήτηση,αναλόγως του <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_66">τι</span> είσαι θα <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_67">βρεις</span> και αυτό που ψάχνεις.'Αν είσαι μέλισσα,θα <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_68">βρεις</span> το πνευματικό μέλι και θα χορτάσεις.'Αν είσαι μύγα,θα σε τραβήξουν οι ακαθαρσίες...<br />Ας ψάξουμε το μέλι λοιπόν και ας μην ασχοληθούμε άλλο με τις ακαθαρσίες.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3661810146937766985.post-5484822542980075582009-10-17T12:59:00.013+03:002009-12-08T17:20:58.088+02:00''Ο τρελο-Γιάννης'' Α' και Β' Τόμος απο τις εκδόσεις ''Αγαθός Λόγος''<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYXwqKwx1SrjdPYsPJ91Ia4_iRD1vAyfBIPylEOfiqMzwSXROHmf6HeCdW0vLEtiYN6vlfSO7eHljxTLjahbr9ncC88g_k9SUDbTM7trl-FQ_brjR4-mcRSMW8imX0f55ckJZywZHJQ30/s1600-h/exofTRELLOGIANNHS_B.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5412474079923829490" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 200px; CURSOR: hand; HEIGHT: 287px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYXwqKwx1SrjdPYsPJ91Ia4_iRD1vAyfBIPylEOfiqMzwSXROHmf6HeCdW0vLEtiYN6vlfSO7eHljxTLjahbr9ncC88g_k9SUDbTM7trl-FQ_brjR4-mcRSMW8imX0f55ckJZywZHJQ30/s320/exofTRELLOGIANNHS_B.jpg" border="0" /></a><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfKIzCkECT0_gCKeWPL-yARbrqxQpwP9glQU16ZvouBNk6MpQR4crOyirRxqRoq_G5eJQvklJI6ch78HxFOFnvA0YSnx4DVmirzfLVEn4gKWzq8VrNrOTUmy6eFJx_QDXi5TEOJkfkY4Q/s1600-h/253871-DiafTRELLOGIANNHSa%2520copy.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5412473824881353826" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 231px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfKIzCkECT0_gCKeWPL-yARbrqxQpwP9glQU16ZvouBNk6MpQR4crOyirRxqRoq_G5eJQvklJI6ch78HxFOFnvA0YSnx4DVmirzfLVEn4gKWzq8VrNrOTUmy6eFJx_QDXi5TEOJkfkY4Q/s320/253871-DiafTRELLOGIANNHSa%2520copy.jpg" border="0" /></a><br /><div><div>Η αληθινή ιστορία ενός δια Χριστόν σαλού που έζησε σε μία γειτονιά μέσα στο χάος της <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_0">Αθήνας.Πίσω</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_1">απο</span> την μάσκα της <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_2">σαλότητας</span>,βρισκόταν μία σύγχρονη χαρισματική μορφή που μυστικά και αθόρυβα βοηθούσε τους συνανθρώπους του με πολλούς τρόπους...</div><br /><div>Πρόσφερε το υστέρημά του για να ανακουφίσει οικονομικά οικογένειες αλλά και νέους.</div><div>Προσευχόταν θερμά για όλη του τη <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_3">γειτονιά.Σαν</span> πραγματικός φύλακας άγγελος,προστάτευε άτομα <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_4">από</span> φυσικούς η <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_5">πνευματικούς-ηθικούς</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_6">κινδύνους.Δεχόταν</span> αγόγγυστα εμπαιγμούς και κοροιδίες.Κατάφερε να ενώσει τους ανθρώπους μίας γκρίζας και απρόσωπης γειτονιάς.</div><div></div><div>Η ιστορία του τρελο-Γιάννη μας συγκινεί αλλά και μας γεμίζει ελπίδα.Αποδεικνύεται το ότι και στις μέρες μας ανακαλύπτουμε διαμάντια μέσα στους βούρκους...<br /><br /></div><br /><br /><br /><br /><br /><br /><div></div></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3661810146937766985.post-52772809615895847342009-10-11T19:46:00.003+03:002009-10-11T20:53:52.513+03:00'Ενα πανεπιστήμιο ανθρωπιάς...Συνήθως κάποιες λέξεις όπως αρρώστια,νοσοκομείο,εγχείρηση,θάνατος,φυλακή,άστεγος,ζητιάνος μας κάνουν να αισθανόμαστε άβολα.Ειδικά εμείς οι νέοι προτιμούμε να μην πολυμιλάμε (ή να μην μιλάμε καθόλου) για τέτοια θέματα.<br />Είμαι νέος...έχω όλο το μέλλον μπροστά μου...έχω όνειρα και όρεξη και αστείρευτη δίψα για ζωή.Ας μή μιλάμε για τέτοια στενάχωρα θέματα.Μακριά απο εμάς ο θάνατος και η αρρώστια.Χτύπα ξύλο.Κουνήσου απ τη θέση σου...<br /><br />Κάπως έτσι αντιμετώπιζα κι εγώ όλα αυτά.Αν με ρωτούσες ''τι είναι νοσοκομείο?'',θα σου απαντούσα οτι είναι ένα μεγάλο άσπρο κτίριο,με πολλά δωμάτια και πολλά κρεβάτια για αρρώστους,αλλά ουδεμία σχέση έχω εγώ με τέτοια μέρη.Αυτά είναι για τους άλλους.Το πολύ πολύ να πατήσω το πόδι μου σε νοσοκομείο σαν επισκέπτης σε κάποιον συγγενή ή φίλο.<br />'Ομως μια σχετικά πρόσφατη μικρή περιπέτεια της υγείας μου,με έκανε να δώ τα πράγματα με άλλο μάτι.<br />Έμεινα συνολικά 15 μέρες σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο και βίωσα μία απο τις συγκλονιστηκότερες εμπειρίες της ζωής μου.<br />Το νοσοκομείο είναι ένα πανεπιστήμιο ανθρωπιάς.Ταυτόχρονα λόγω της διαφθοράς της κοινωνίας μας,είναι και πανεπιστήμιο παλιανθρωπιάς...<br />Στο νοσοκομείο θα μάθεις τί είναι άνθρωπος και τί είναι έμπρακτη αγάπη και προσφορά σε αυτόν.<br />Στο νοσοκομείο θα μάθεις πώς είναι να βλέπεις τον άλλον σαν αδελφό σου και όχι σαν ξένο.<br />Στο νοσοκομείο θα μάθεις τι εστί να είσαι υγιής και πόσο ευλογημένοι είναι αυτοί που έχουν την υγεία τους.Αλλά και πόσο τυφλοί και ανόητοι είμαστε όταν μεμψιμοιρούμε για άλλα πράγματα που δέν έχουμε,ενώ έχουμε την υγεία μας.<br />Στο νοσοκομείο θα μάθεις ότι τα προβλήματά σου είναι ένα μηδέν,μπροστά στις τραγικές ιστορίες που θα ακούσεις και θα δείς εκεί μέσα...<br />Στο νοσοκομείο θα εκτιμήσεις σωστά την οικογένεια σου...τους συγγενείς σου...τους φίλους σου και τους εχθρούς σου.<br />Στο νοσοκομείο θα μάθεις να κάνεις υπομονή.Θα μάθεις να ακούς τον πόνο και το παράπονο του συνανθρώπου σου,όπως θα θές να εκφράσεις κι εσύ τον δικό σου πόνο.<br />Στο νοσοκομείο θα μάθεις τί είναι ο θάνατος.Και πως ο θάνατος και η αρρώστια δεν ξεχωρίζει ούτε ηλικίες,ούτε κοινωνικές θέσεις και αξιώματα,ούτε περιουσίες.<br />Το νοσοκομείο θα σου δώσει την δυνατότητα να εξερευνήσεις τις αντοχές σου και τις δυνατότητές σου.<br />Και το σημαντικότερο απ’όλα.’Αν ποτέ σου δεν πίστευες στον Θεό,ίσως τον γνωρίσεις εκεί<br />.Άν πίστευες στον Θεό αλλά τον ξέχασες στην πορεία,θα τον θυμηθείς εκεί…<br />Και αν πίστευες στον Θεό και δεν τον ξέχασες ποτέ,θα τον βρείς πάλι εκεί,στο πρόσωπο κάθε πονεμένου ασθενή…<br /><br />Ο θάλαμός μου,είχε ένα μπαλκονάκι και εκεί βγαίναμε για να ξεζαλιστούμε απ’ την κλεισούρα του θαλάμου,να καπνίσουμε το τσιγάρο μας και να συζητήσουμε με τους ασθενείς του διπλανού θαλάμου με τους οποίους μοιραζόμασταν το ίδιο μπαλκονάκι.<br />Είδα τόσα μάτια ζαλισμένα από τα φάρμακα,πικραμένα να κοιτάζουν τον φωτεινό καλοκαιρινό ουρανό της μέρας ή την ξαστεριά της νύχτας με θαυμασμό.Και σκεφτόμουν ότι κάποτε,σπάνια καταδεχόμουν να σηκώσω το βλέμμα μου προς τα σύννεφα παραπάνω από ένα-δύο δευτερόλεπτα.<br />Είδα γεράκους βυθισμένους μεσ’την μελαγχολία,γιατί κανένας δεν ερχόταν να τους επισκεφθεί και εμείς στις διπλανές κλίνες,συχνά πυκνά είμασταν περικυκλωμένοι από συγγενείς και φίλους.<br />Μας κοιτούσαν με παράπονο...<br />Είδα μάνες,πατέρες,συζύγους,αδέρφια,παιδιά,συγγενείς-ήρωες να ξημεροβραδιάζονται δίπλα στο άρρωστο ή τραυματισμένο προσφιλές τους πρόσωπο,να κουλουριάζονται σε μία πολυθρόνα και να λαγοκοιμούνται με το ένα μάτι ανοιχτό,έτοιμοι να προσφέρουν την βοήθειά τους. Με να λόγο παρηγοριάς πάντα πρόχειρο.Με ένα χαμόγελο-βάλσαμο και με ένα χάδι στο κεφάλι.<br />Είδα πολλούς αρρώστους να μπαίνουν με τις πιτζαμούλες τους στην εκκλησία του νοσοκομείου για να προσκυνήσουν τις εικόνες,να βρούν λίγη παρηγοριά και ελπίδα.<br />Ένιωσα ξανά κάτι που είχα να νιώσω από μικρό παιδάκι.Το ‘’εγώ’’,έγινε ξανά ''εμείς'',γιατί όλοι εκεί είχαμε τον πόνο μας και ο ένας κατανοούσε τον άλλον. Ο πόνος μας έδενε ψυχικά...<br />Χαιρόμουν όταν κάποιος ‘’συγκάτοικός’’ μου,μου ανακοίνωνε ότι ήρθε η πολυπόθητη εντολή του εξιτηρίου.Πολλές φορές ανταλλάζαμε τα καλούδια που μας έφερναν οι δικοί μας.Μιλούσαμε για την πορεία της υγείας μας.Μιλούσαμε για τις ζωές μας ''έξω'' στον κόσμο.Μιλούσαμε για αγαπημένα μας πρόσωπα.Παρηγορούσαμε ο ένας τον άλλον.Κάθε ασθενής και διαφορετική ιστορία...<br /><br />Στον θάλαμο μου-ανάμεσα σε αρκετούς που νοσηλευτηκαν-ήταν και ένας παππούς,ο οποίος τις πρώτες μέρες ήταν αμίλητος και μελαγχολικός.Μέρα με την μέρα άρχισε να μιλάει και να μας εξιστορεί τις ένδοξες ημέρες του σαν λυράρης,περιοδεύοντας όλη την ελλάδα και αρκετά μέρη του κόσμου.Όταν μιλούσε για την λύρα,τα μάτια του έλαμπαν και η μελαγχολία του πήγαινε περίπατο.<br />Το μόνο που ήθελε,ήταν μερικά αυτιά να ακούσουν αυτά που έχει να πεί.Τόσο απλό.Τόσο εύκολο και όμως τόσο δύσκολο.Σήμερα είναι αυτός.Αύριο θα είσαι εσύ.Κανείς δεν έχει όρεξη να ακούσει σήμερα.Όλοι θέλουμε να μιλάμε,όχι να ακούμε.Κι όμως χορτάσαμε από κούφια λόγια…<br />Δυστυχώς είδα και πολλούς γιατρούς που ξευτιλίζαν το λειτούργημα τους,βλέποντας τους ασθενείς σαν πορτοφόλια με πόδια ή σαν κρέατα που αποφέρουν κέρδη...Κοινό μυστικό...<br />Είδα όμως και κάποιους (λίγους) γιατρούς με ανθρωπιά και αληθινό ενδιαφέρον για τον πόνο των ασθενών τους.<br />Είδα και πολλές νοσηλεύτριες,παντελώς αδιάφορες για το αν ζούμε η πεθαίνουμε.Το μόνο που τις ενδιέφερε ήταν πώς θα περάσει πιο γρήγορα η βάρδια τους.Μιλούσαν στο τηλέφωνο με τις ώρες,σαχλαμαρίζοντας...κοιμόντουσαν...ή απλά χανόντουσαν απ το γραφείο τους,άγνωστο πού.<br />Και αναρώτιόμουν.Άν αντιμετώπιζα τόση αδιαφορία ενώ είμουν ένας νέος,τί θα γινόταν αν έπεφτα στα χέρια τους όντας γέρος και ανήμπορος.Δυστυχώς είδα πώς συμπεριφέρονται και σε αυτές τις περιπτώσεις...<br />Αλλά είδα και νοσηλεύτριες που ρωτούσαν να μάθουν για την υγεία μας,τρέχαν αμέσως όταν κάποιος τις φώναζε,χαμογελούσαν γλυκά,ήταν άνθρωποι με άλφα κεφαλαίο....<br />Ήρθε όμως ο καιρός που άφησα πίσω μου την πύλη του νοσοκομείου με ένα αίσθημα ανακούφισης.Σκέφτηκα οτι κάποιοι δεν κατάφεραν να αφήσουν την πύλη πίσω τους ποτέ...<br />Τα βράδια που κοιτώ τον ουρανό,απο το σπίτι μου πλέον,σκέφτομαι μερικές φορές τα υγρά και θλιμμένα μάτια που κοιτάζουν τον ίδιο ουρανό,απ το μπαλκονάκι που πέρασα 15 ημέρες.Και εκατοντάδες μπαλκονάκια σε όλη την Ελλάδα και τον κόσμο με χιλιάδες ψυχές πονεμένες.<br />Άλλες φορές δοξάζω τον Θεό για την υγεία μου και άλλες,κατηγορώ τον εαυτό μου για την αδιαφορία μου.<br />Θα σε παρακαλέσω κάτι.Άρχισε να ενδιαφέρεσαι για τον συνάνθρωπό σου τώρα που είσαι υγιής και γερός.Δεν είναι ανάγκη να νοσηλευτείς σε νοσοκομείο για να μάθεις να αγαπάς τον πλησίον σου.Μάθε το με τον εύκολο τρόπο.Εγώ το έμαθα με τον δύσκολο.<br />'Ηταν το πιο δύσκολο σταυροδρόμι της ζωής μου....Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3661810146937766985.post-25324605646105741172009-09-30T14:40:00.003+03:002009-12-08T17:15:12.712+02:00Η αληθινή επανάσταση...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIydRJ-5CkEH_Q37Uyr3eZ-ymdRgIEv_kvVN4H9EXX_oBV4kvXEdOLO58IGshYLHvAy6GcV_FtGEDZS_cN7UFT1WZivEOSq5tT6YGoP5nG2ICh0edv89nY1ASc8louwmrGwOHnmymykxk/s1600-h/1797166864_33bdae9cc66.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5412884063703112402" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 222px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIydRJ-5CkEH_Q37Uyr3eZ-ymdRgIEv_kvVN4H9EXX_oBV4kvXEdOLO58IGshYLHvAy6GcV_FtGEDZS_cN7UFT1WZivEOSq5tT6YGoP5nG2ICh0edv89nY1ASc8louwmrGwOHnmymykxk/s320/1797166864_33bdae9cc66.jpg" border="0" /></a><br /><div></div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div>Ο άνθρωπος μπορεί να γίνει ένα αδηφάγο και αδίστακτο ον.Γιατί πάντα παίρνουμε για παράδειγμα το καλύτερο και ποτέ το χειρότερο?<br />Πώς θα εκτιμήσεις αυτά που έχεις,όταν συνεχώς το μυαλό σου είναι προσκολλημένο σε αυτά που δεν έχεις?<br />Μόνο όταν έρθει η ώρα να χάσεις και αυτά που έχεις,θα καταλάβεις πόσο ευλογημένος είσουν πρίν αλλά και πόσο αχάριστος.<br />Νομίζεις πως αν κάποτε αποκτήσεις όλα αυτά που επιθυμείς διακαώς,θα φτάσεις στην απόλυτη ευτυχία?<br />Επιθυμείς λεφτά?Μα και οι πλούσιοι δεν είναι δυστυχείς?Δέν αναλώνουν τους εαυτούς τους στο πως θα αποκτήσουν περισσότερα και όλο περισσότερα λεφτά και υλικά αγαθά και ανέσεις?Είδες ποτέ κανέναν πλούσιο να έχει σβήσει την δίψα του για χρήμα?Εγώ πάντως όχι...<br />Είδα μόνο αγχωμένους ανθρώπους πλημμυρισμένους από ευθύνες και αγωνία για το πώς θα διατηρήσουν τα κεκτημένα και πώς θα μεγαλώσουν τις περιουσίες τους.<br />Επιθυμείς δόξα?Είναι αρκετό να παρακολουθήσεις μία μόνο lifestyle εκπομπή για να διαπιστώσεις πως δέν υπάρχουν πιο εγωιστικά,αλλοπρόσαλα και ανισόρροπα άτομα απο τους διάσημους της showbiz...<br />Ευκαιριακές κροκοδείλιες φιλίες...πισώπλατα ''μαχαιρώματα'',εκατοντάδες διαζύγια και νέοι γάμοι,εκμετάλευση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του ανθρωπίνου πόνου,άκρατος σεξισμός και πλήρης διάλυση των ηθικών αξιών...<br />Και αν υποθέσουμε ότι κάποιος έχει κάνει ''όνομα'',νομίζεις ότι θα αρκεστεί μόνο σε αυτό?Η απληστία βασιλεύει και σε αυτές τις περιπτώσεις,με ελάχιστες μόνο εξαιρέσεις.<br />Επιθυμείς sex?Και σε αυτή τη περίπτωση γίνεσαι άπληστος και θές να δοκιμάσεις τα πάντα γιατί ποτέ σου δεν σκέφτηκες να βάλεις κάποιο ηθικό φρένο στον εαυτό σου.Και αν πιστεύεις ότι τα πάντα επιτρέπονται τότε λειτουργείς σαν ένα κομμάτι κρέας που σκοπός του είναι να συνουσιαστεί με άλλα κομμάτια κρέατος (γιατί έτσι βλέπεις τους άλλους),άλλα το κρέας ειναι προορισμένο να βρωμίσει,να σαπίσει και να πεταχτεί γιατί κανένας δεν υποφέρει την μυρωδιά του...<br />Θα μπορούσα να συνεχίσω με πολλά παρόμοια ερωτήματα με αντίστοιχες απαντήσεις...<br />Γιατί μας φταίνε μονίμως οι άλλοι?Οι μικροί κατηγορούν τους μεγάλους.Οι μεγάλοι κατηγορούν το κράτος.Τα κόμματα κατηγορούν το ένα το άλλο.Οι δημοσιογράφοι προσπαθούν αγωνιωδώς να μας ορίσουν ποιά είναι τα προβλήματά μας.Η πείνα,η ανεργία,η κοινωνική ανισότητα,τα διαπλεκόμενα συμφέροντα,η εγκληματικότητα,η διαφθορά...<br />Μα δέν ειναι προβλήματα αυτά,θα ρωτήσεις?<br />Βεβαίως και είναι...αλλά δεν ειναι η ρίζα των προβλημάτων,είναι μόνο ο καπνός απο μιά τεράστια φωτιά που καίει στις καρδιές των ανθρώπων...<br />Κάθε άνθρωπος κουβαλά στη ψυχή του μία αρρωστημένη φλόγα που τον κατακαίει μέρα με την μέρα και αυτές οι φλόγες ενώνονται στις κοινωνίες μας και σχηματίζεται μια πελώρια φωτιά που καρβουνιάζει ολόκληρο τον κόσμο μας...<br />Σταμάτα να επαναστατείς εναντίον του άλλου...Δεν φταίει ο άλλος για την μιζέρια σου και την δυστυχία σου.Φταίς αποκλειστικά εσύ για την δική σου και εγώ για την δική μου.Δέν θα αλλάξεις τον κόσμο,αλλάζοντας τους άλλους,αλλά αλλάζοντας πρώτα τον δικό σου εαυτό.<br />Και όχι μόνο αυτό αλλά αν στραφείς πρώτα εναντίον του ίδιου σου του εαυτού,θα πετύχεις και κάτι άλλο ακόμα σπουδαιότερο:θα αλλάξεις τον τρόπο που έβλεπες τον κόσμο μέχρι τώρα και θα τον δείς με άλλο μάτι.<br />Αν συνειδητοποιήσεις το πόσο λάθος είσαι στη ζωή σου,θα σταματήσεις να ρίχνεις μονίμως τις ευθύνες στους άλλους γιατί θα είναι πλέον φανερό ότι κάνεις τα ίδια και χειρότερα απο αυτούς.<br />Και έτσι τη θέση της κατηγορίας θα πάρει η κατανόηση.Τη θέση της οργής,η πραότητα.Τη θέση του μίσους η αγάπη.<br />Είναι δύσκολο να το καταφέρουμε,γιατί στοιχίζει στον εγωισμό μας ακριβά.<br />Αλλά σε ρωτώ:υπάρχει πιό ριζική επανάσταση απο αυτή?<br />Δέν στοχεύει το κακό στη ρίζα του?<br />Είναι ωραίο να έχεις την ψυχή μικρού παιδιού...αλλά για να είσαι αληθινό παιδί πρέπει να έχεις και αγνότητα...Αλλιώς δεν έχεις ψυχή μικρού παιδιού αλλά ψυχή μικρού κακομαθημένου και νευρόσπαστου παιδιού...</div>Unknownnoreply@blogger.com0